422 İSTANBUL BAROSU DERGİSİ • Cilt: 93 • Sayı: 2 • Yıl: 2019
pazarlama işini yürüttüğünü, toplantı ve seminerlere katıldığını, işyerinde
normal mesainin 08.00-17.30 saatleri arası haftada 5 gün olduğunu, da-
vacının iş seyahatlerinden kaynaklı olarak 2009 yılında 574,5 saat, 2010
yılında 269 saat, 2011 yılında 202 saat, 2012 yılında 15,5 saat olmak
üzere toplam 1061 saat fazla mesai yaptığını, seyahatlere ilişkin gider
pusulalarında hangi tarihlerde seyahat yapıldığının belli olduğunu iddia
ederek fazla mesai ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve
dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar vekili, zamanaşımı itirazında bulunduklarını, davacı-
nın 31.08.2008 tarihine kadar ... Bölgesi satış yöneticisi olduğunu,
01.04.2008-30.06.2011 tarihleri arası ... Bölge müdürü, 01.07.2011 ta-
rihinden 08.04.2013 tarihine kadar satış projeleri müdürü olarak görev
yaptığını, müdür pozisyonunda çalıştığını, mesai saatlerini kendisinin be-
lirlediğini, davacıya hiçbir talimat verilmediğini, fazla çalışma yapması
yönünde bir talimat verilmediğini, masraf beyan formlarının tek taraflı
düzenlendiğini, davacının fazla çalışma ücreti alacağı bulunmadığını sa-
vunarak davanın reddini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni ge-
rektirici sebeplere göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsa-
mı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut uyuşmazlıkta, taraflar arasında davacının fazla mesai ücreti-
ne hak kazanıp kazanmadığı ihtilaf konusudur. Davacı, dava dilekçesin-
de işyeri merkezinde bulunduğu süreler içinde çalışma saatlerinin 5 gün
08:00-17:00 saatleri arasında olduğunu iddia etmiştir. İddia edilen bu
çalışma saatlerine göre davacının şirket merkezinde bulunduğu zaman
dilimi içerisinde fazla mesai alacağı bulunmamaktadır. Davacının sahaya
çıktığı dönemde ise hem mesaisini kendisinin belirliyor oluşu hem de
kendi düzenlediği belgeler dışında fazla mesaiyi ispata yarar belge ve bilgi-
nini bulunmayışı nedeniyle davacının fazla mesai ücretinin reddine karar
vermek gerekirken yazılı gerekçe ile kabulüne karar verilmesi hatalı olup
bozmayı gerektirmiştir.
